Boeiende conferentie in Amsterdam bij de 50e verjaardag van Sant’Egidio
22 april 2018
Bij gelegenheid van de vijftigste verjaardag van Sant’Egidio is in Amsterdam een conferentie gehouden over de betekenis van Sant’Egidio voor de kerk, de stad en de wereld.
Deelnemers waren Mgr. Hendriks (hulpbisschop van Haarlem-Amsterdam), Peter Kranenburg (fractielid CU Apeldoorn), Hilde Kieboom (voorzitter Sant’Egidio in de lage landen) en Bert Koenders (voormalig minister van Buitenlandse Zaken), Colm Dekker en Ronald Dashorst (beiden Sant’Egidio Nederland).
De gesprekken, geleid werden door Leo Fijen (KRO-NCRV), werden met interesse gevolgd in een goed gevulde Mozes en Aäronkerk. Hieronder een korte weergave.
Sant’Egidio en de kerk
Mgr. Hendriks: Sant’Egidio maakt de liefde van de kerk voor de naasten in Amsterdam zichtbaar. Mensen kunnen hier zien dat christen-zijn impact heeft. Het gaat er niet alleen om wat Sant’Egidio doet, maar het is ook een signaal van wat belangrijk is in een geïndividualiseerde stad: de vriendschap.
Paus Franciscus roept ons op om naar buiten te gaan, naast mensen te staan en onszelf niet op de eerste plaats te zetten. Onze samenleving is vol van sentimentele liefde. Dit (Sant’Egidio) is juist een inspiratiebron voor het beleven van diepe vriendschap, en dat is aantrekkelijk voor anderen, ook binnen de kerk. Sant’Egidio, bewaar je charisma en leef daaruit!
Colm Dekker: Sant’Egidio is blij met dit gebouw (Mozes en Aäronkerk), maar we laten ons niet opsluiten in de kerk. We trekken er steeds op uit om een teken van hoop te zijn. De vriendschap is voor ons een onvoorwaardelijk aanbod aan de armen. Alle mensen zijn welkom als vrienden.
Iedere mens kent de strijd tegen egocentrisme. In de Gemeenschap kunnen we elkaar daarbij helpen. De boodschap aan de kerk is om niet zo bang te zijn: durf te leven.
Sant’Egidio en de stad
Peter Kranenburg: In Apeldoorn is de ChristenUnie op zoek naar wie buiten de samenleving vallen. Zo leerden we de Franciscustafel (daklozenrestaurant van Sant’Egidio) kennen. De statistieken zeggen dat het goed gaat in Apeldoorn, maar daar waar Sant’Egidio is, ontmoeten we mensen die wel degelijk buiten de boot vallen. Als mensen aankloppen bij Sant’Egidio geeft dat ons de kans om als gemeente te zien waar de noden liggen die we op het stadhuis niet kennen. Sant’Egidio benadert mensen niet vanuit een beleidsvisie, maar vanuit de vriendschap. Het is geen instituut, maar een aanbod van ongeziene nederigheid aan een stad waarin mensen veel met zichzelf bezig zijn.
Ronald Dashorst: Sant’Egidio heeft ons hart veranderd, en dat geven we door. In Rome is ter gelegenheid van de 50e verjaardag een beeld onthuld van een dakloze Jezus, liggend op een bankje. Dat is een treffend beeld van Sant’Egidio: Jezus zien in de armen. Voor onszelf is het relevant dat we vertrekken vanuit het evangelie. Maar in de hulp aan de ander staat hun nood voorop. Sant’Egidio is voor mij een nieuwe manier om de oorspronkelijke roeping van de kerk vorm te geven: door kerk en samenleving te verbinden.
Sant’Egidio en de wereld
Bert Koenders: Ik leerde Sant’Egidio kennen in Mozambique, dat al jaren in een burgeroorlog verkeerde, waar het hen lukte om nederig en vanuit het perspectief van de armen strijdende partijen bij elkaar te brengen. In Abidjan in Ivoorkust werkte ik voor de VN in een keurig hotel. Daar omheen lag de armste buurt van de stad. In die buurt was alleen Sant’Egidio aanwezig. Sant’Egidio is in de kerk, de stad en de wereld steeds uitnodigend, trots, professioneel en inspirerend.
Er staat een spanning op elke samenleving waar migratie toeneemt. In Nederland is een enorme inzet om vluchtelingen te helpen. Het draagvlak is groter dan het crisisnieuws vaak doet vermoeden. De humanitaire corridors zijn inspirerend. Ik hoop dat dit in Nederland ook kan om de armste en meest kwetsbare mensen te helpen. In een samenleving waarin veel gediscussieerd wordt, is het belangrijk om bruggen te slaan naar wie kwetsbaar zijn, en mensen te zien als individu. Dat is de grote kracht van Sant’Egidio! Ik verzet me tegen de tegenwoordige blik op armen als slachtoffer van hun eigen gebrek aan inzet. Het zijn mensen zoals wij. Zij inspireren om te blijven strijden tegen onrecht. Onze wereld van expertise en bureaucratie heeft een tegenbeweging als Sant’Egidio nodig.
Hilde Kieboom: dit is een vreugdevol feest, maar we kunnen dit alleen voortzetten door nederige mensen te zijn. Nederigheid is geen middelmatigheid. Wij koesteren hoge ambities. De dienst aan de armen is een school in dienstbaarheid. Juist in het werk voor de vrede moeten we blijven volhouden: we willen dat er vrede komt. Sant’Egidio kenmerkt zich door fierheid (trots) en nederigheid. We willen dienstbaar zijn, niet angstig, maar als authentieke christenen onze ervaring delen. Bij Sant’Egidio willen we de dingen met ons hart doen, zonder emotioneel te worden. Precies en excellent willen zijn, ons echt verdiepen in de situatie van mensen en die ter harte nemen.
Sant’Egidio is steeds uitnodigend geweest voor wie van elders komt. Paus Franciscus vraagt ons om vluchtelingen als onze broers te beschouwen. Met de humanitaire corridors brengen we Syrische vluchtelingen veilig naar Europa, en helpen hen integreren. In Afrika is Sant’Egidio gestart met aidstherapie naar Europese standaarden voor zwangere vrouwen, tegen de berusting en vooroordelen van het Westen in. Dat begint met iets kleins op één bepaalde plaats. Dan zien anderen dat het mogelijk is. De trouw in de vriendschap met de armen geeft een ander perspectief op de wereld dan het eigen perspectief. We leren niet op te geven, maar te blijven volhouden.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
