Naar aanleiding van de aanslagen in Parijs
16 november 2015
Sant’Egidio bidt voor de slachtoffers en de vrede en roept op niet toe te geven aan de terreur, die de vrijheid en het samenleven ondermijnt. #PrayForParis
Afgrijselijke terreuraanslagen troffen Parijs, symboolstad van het intercultureel samenleven en het recht. Ze maakten talrijke dodelijke en andere slachtoffers en wie achterblijft is verontwaardigd en ontroerd. Zoals deze uren in de straten van Parijs is te zien, mengen tranen van verdriet zich met met de solidariteit van diegenen die niet toegeven aan het kwaad, Na de terreuraanslag van januari dit jaar wordt Frankrijk opnieuw in rouw gedompeld, zoals recentelijk ook andere landen.
De Gemeenschap van Sant’Egidio drukt haar nabijheid en deelneming uit tegenover de slachtoffers van deze tragedie. Ze wil liefdevol het Franse volk nabij zijn, in het bijzonder die families die doden of gewonden betreuren. Deze zoveelste aanslag heeft opnieuw onschuldig bloed vergoten en onzinnige haat aangewakkerd. Dit weekend zal de gemeenschap van Sant’Egidio in Parijs, in Rome, in de Lage Landen en overal ter wereld in gebed de slachtoffers herdenken en bidden voor vrede.
Sant’Egidio veroordeelt met klem dit barbaars en blind geweld, dat onschuldigen viseert. De terreur ondermijnt het samenleven, door haat en wantrouwen in ieders hart te zaaien. Wij behouden het vertrouwen in wie de plicht heeft de burgers te beschermen met democratische instrumenten, die alleen op het eerste gezicht zwak en inefficiënt zijn. Wij roepen iedereen op zich te verzetten tegen de logica van de terreur met de wapens van gebed, ontmoeting, eenheid en solidariteit. De doden bewenen betekent ook dat we vertrouwen hebben in de capaciteit van onze maatschappij om te antwoorden op deze uitdaging zonder zelf te verzinken in een klimaat van haat.
In dit moment van pijn en rouw hernieuwt Sant’Egidio zijn engagement voor vrede en voor de opbouw van een beschaving van het samenleven. Wraak en vijandschap bieden hoop noch perspectief. Alleen dialoog en vrede bereiden de toekomst voor. Dergelijk barbaars geweld beantwoord je niet met oorlogstaal of handelingen, maar door je hart te vrijwaren voor het vergif van de rancune en de wraak. Ook als sommigen toegeven aan het kwaad en gewelddadig en onmenselijk worden, geloven wij dat we nooit moeten wanhopen in de kracht van de vrede, waaraan iedere dag moet worden gebouwd met vereende krachten.
Rome – Parijs – Brussel – Antwerpen – Amsterdam, 14 november 2015
Overweging bij de herdenking van de slachtoffers van de aanslag, Mozes en Aäronkerk Amsterdam, zaterdag 14 november 2015:
De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf. In iemand die angst kent, is de liefde geen werkelijkheid geworden. Wij hebben lief omdat God ons het eerst heeft liefgehad. Als iemand zegt: ‘Ik heb God lief,’ maar hij haat zijn broeder of zuster, is hij een leugenaar. Want iemand kan onmogelijk God, die hij nooit gezien heeft, liefhebben als hij de ander, die hij wel ziet, niet liefheeft. We hebben dan ook dit gebod van hem gekregen: wie God liefheeft, moet ook de ander liefhebben.
Beste vrienden,
De liefde laat geen ruimte voor angst.
De terrorist heeft maar één doel: angst aanjagen,
angst die ons verhindert om ons nog langer veilig te voelen in onze eigen stad, in onze wereld,
angst die ons verhindert om werkelijk vrienden te zijn met wie anders zijn dan ik,
christenen en moslims, joden en agnosten,
Syriërs, Marokkanen, Nederlanders, Arabieren en westerlingen.
Het is een angst die reëel in ons midden is,
en die zich niet laat overschreeuwen door gespierde taal of door zelf wapens ter hand te nemen.
Het is een angst die alleen te overwinnen is door vriendschap,
die in het begin soms moed vraagt en uiteindelijk de diepste vreugde schenkt,
een angst die alleen te overwinnen is door liefde en vertrouwen.
De liefde laat geen ruimte voor angst,
maar wel voor mededogen met de slachtoffers van de aanslagen.
Met dit geweld van gisteravond in Parijs lijkt opnieuw bewezen dat het steeds dichterbij komt,
zoals ook de stroom vluchtelingen van de afgelopen tijd aantonen hoe dichtbij de oorlog is.
Het lijken ongrijpbare realiteiten die ons overspoelen en waar we geen grip op hebben,
en toch is de enige oplossing zo simpel dat niemand die over het hoofd zou kunnen zien.
De enige echte oplossing voor het geweld heet vrede.
Vrede vraagt de moed om met elkaar samen te willen leven,
om de ander te respecteren als een mens als ik zelf.
Het tegendeel van vrede is niet oorlog, maar het egocentrisme dat schuilt in ieder van ons.
Alleen als ik bereid ben om mijn naaste, mijn medemens te erkennen als een mens,
die dezelfde behoeftes heeft aan veiligheid en vrede, aan vriendschap en liefde,
alleen als ik bereid ben om mijn bijdrage te leveren aan een wereld waarin wij samenleven,
waarin ik rekening wil houden en ruimte wil geven,
in plaats van te pakken, desnoods met geweld, desnoods met terreur,
alleen dan kunnen wij leren in vrede met elkaar samen te leven.
De liefde laat geen ruimte voor angst.
Ons geloof in een God die ons het eerst heeft liefgehad, die de bron is van alle liefde,
moet noodzakelijkerwijs gepaard gaan met een liefde voor mijn broers en zussen.
Wie zegt: ‘Ik heb God lief’ maar zijn broeder of zuster haat, is een leugenaar.
Deze zin van Johannes, de apostel van de liefde, geldt voor alle gelovigen,
geldt evenzeer voor moslims als voor christenen.
‘Als iemand zegt: “Ik heb God lief” maar hij haat zijn broeder of zuster, is hij een leugenaar.
Want iemand kan onmogelijk God, die hij nooit gezien heeft, liefhebben
als hij de ander, die hij wel ziet, niet liefheeft.
We hebben dan ook dit gebod van hem gekregen: wie God liefheeft, moet ook de ander liefhebben.’
Wij allen, moslims en christenen, alle mensen,
wij zijn elkaars zussen en broers, kinderen van dezelfde God.
Wie God liefheeft, mà³et ook de ander liefhebben,
de ander, dat wil zeggen: die anders is dan ik,
niet mijn gelijke, niet blank als ik, niet man als ik, niet westers als ik,
maar wel mens als ik, kind van God als ik, broer of zus als ik.
De enige echte oplossing is vrede, is mijn angst en egocentrisme laten overwinnen door liefde.
De liefde laat geen ruimte voor angst.
Laten wij dan bidden dat de Heer onze angst wegneemt
en ons vervult met zijn liefde voor alle armen,
voor de vluchtelingen in ons midden,
voor de slachtoffers van geweld in Frankrijk, in Syrië en waar ook ter wereld.
Laten wij de Heer bidden om een spoedig einde aan alle oorlog en geweld.
Laten wij de Heer bidden om een wereld van vrede en liefde die geen ruimte laat voor angst.
