Straatteam
“Hoe gaat het met je?”, vroeg een van de vrijwilligers. De man tegenover hem begon met huilen. “Het is lang geleden dat iemand wilde weten hoe het met mij gaat,” zei hij. Veel vrienden van de straat hebben niet alleen trek in brood, maar ook honger naar aandacht.
Wekelijks gaan vrijwilligers van Sant’Egidio in Amsterdam en Apeldoorn er op uit met pakketjes met brood, fruit, iets lekkers en wat te drinken. Mettertijd hebben ze een band opgebouwd met de mensen die ze wekelijks ontmoeten. Het gaat om mannen en vrouwen die op straat, letterlijk, over het hoofd gezien worden. Er zijn vrienden die verder geen contacten hebben, die blij zijn om even onder de mensen te zijn. Maar er zijn ook mensen voor wie de voedselpakketjes broodnodig zijn. Er zijn mensen met een huis en soms ook met partner en familie. Maar er is niemand die niet íets nodig heeft. Of het nu brood is of aandacht.
De man met goede baan die alles is kwijt geraakt weet nog hoe hij dacht over mensen die op straat leven. Er zijn toch instanties in Nederland die mensen weer op weg kunnen helpen? Nu ziet hij nu hoe lang die weg soms kan zijn. Hij schaamt zich voor sommige keuzes die hij gemaakt heeft. Dat het een keuze is om op straat te leven, dat zou hij nu niet snel meer zeggen.
Sommigen van onze vrienden zijn lichtgeraakt en opvliegend. Soms zijn ze ook kwaad op ons en weten we niet goed waarom. Of we zeggen iets dat verkeerd valt. Maar we zijn niet op straat om dankbaarheid te ontvangen. We zijn daar omdat we denken dat onze aanwezigheid iets betekent. We maken vriendschappen en blijven dus staan, ook wanneer de relatie hobbelig verloopt. Dat is hoe Sant’Egidio vriendschap ziet; trouw blijven in de ontmoeting. Want we hebben het allemaal nodig om aangesproken en gezien te worden.
In Amsterdam is het straatteam regelmatig te vinden in de Bijlmer met broodpakketjes en iets warms te drinken. In Apeldoorn ontmoeten we de vrienden van de straat op vrijdag met onze bakfiets bij Omnizorg, op het Marktplein, in het Oranjepark en bij het station.
Zwerfjongeren? Die zie ik nooit, zal je wellicht denken. Waar zijn ze dan en hoe komen ze op straat terecht? Er zijn er heel wat, en het komt echt niet alleen doordat ze weglopen van huis of een verslaving hebben. Jongeren belanden ook op straat door bijvoorbeeld het overlijden van hun ouders, beëindiging van jeugdzorg, of door financiële problemen als gevolg van de ‘kostendelersnorm’: hoe meer mensen bij elkaar in een huis wonen, hoe lager de bijstandsuitkering. Veel dakloze jongeren slapen niet letterlijk op straat, maar zwerven tussen het logeerbed van de een en de slaapbank van de ander.
In Apeldoorn zijn er meer dan honderd zwerfjongeren. Voor hen organiseert Sant’Egidio maandelijks een maaltijd, waarbij de jongeren zelf koken en gezamenlijk de maaltijd gebruiken in huiselijke sfeer. De jongeren worden hier niet weggekeken, maar hartelijk ontvangen. Ze ervaren dat ze hier wel gezien worden en welkom zijn.
Met Kerstmis is er de jaarlijkse pizzaparty voor jongeren zonder vaste woon- en verblijfplaats. Samen met organisaties Don Bosco, Stimenz, Youngster en Twilight komen de jongeren naar De Herberg om te genieten van het samenzijn en van de pizza’s die Viva La Pizza elk jaar weer gratis bakt in de houtgestookte pizzaovens. De avond wordt afgesloten met een kerstgeschenk.
De straatteams van Sant’Egidio bestaan volledig uit vrijwilligers. Voor het werk van het straatteam is Sant’Egidio afhankelijk van giften door sponsors en sympathisanten. U kunt ons steunen met een eenmalige of periodieke gift, of door u aan te melden als vrijwilliger.
